نی از سازهای بادی ایرانی است.
تصویر یک زن در حال نواختن نی بر دیواره کاخ هشتبهشت، اصفهان.
نی ایرانی بر چند نوع است: دوزله، قره نی، نای هفت بند و ...
نای هفتبند از گیاه نی ساخته میشود و طوری آن را میبرند که از سر تا ته آن شامل هفت بند شود. نی هفتبند یا به اصطلاح نی متشکل از ۵ سوراخ در جلو و یک سوراخ در پشت آن است که توسط انگشتان دوم و چهارم از یک دست و انگشتان اول تا چهارم از دست دیگر پوشیده میشوند. وسعت صدای آن به ۳ اکتاو و چند صدا میرسد. ۵ صدای بم(۱)، بم نرم (1p یا 1 piano)، زیر، غیث و پس غیث (تا فا) دارد که نت Si در صدای بم آن روی نی وجود ندارد و نوازندگان آن را با لب مینوازند. . به طور کلی نی را با جا گرفتن بین دو دندان نیش و گرد کردن زبان در پایین و پشت آن مینوازند اما اساتیدی همچون جمشید عندلیبی زبان را در بالا میگذارند.
برعکس سازهای دیگر، نی کوک ندارد و برای کوکهای مختلف سازهای متفاوت ساخته میشود. به طوری که Do بلندترین و Do با ۷ فاصله کوتاهترین نی هستند. کوک نی به این معناست که اگر در حالت بم اگر سوراخ پشت نی را بگیریم و بدمیم. .صدای حاصله بر اساس دیاپازون. . هر نتی که بود آن نت کوک نی است. . مثلآ اگر صدای نت سل بدهد میگوییم این نی سل است
در کل شیوه نینوازی به دو گونه نایب اسدالله و کسایی است. از اساتید میتوان حسین یاوری، حسن کسایی، حسین عمومی، جمشید عندلیبی، محمد موسوی، حسن ناهید و محمد علی کیانی نژاد را نام برد.
منبع: ویکی پدیا